Jan Cieplak urodził się w kolonii Reden pod Dąbrową w powiecie będzińskim, był synem Jacentego i Julii z domu Bugajska, pochodził z rodziny robotniczej, jego matka zmarła 2 lata po jego urodzeniu, ojciec ożenił się ponownie. Chłopiec wychowywał się u babki Katarzyny Bugajskiej w Gołuchowicach. Kształceniem Jana zajął się brat nieżyjącej matki, ks. Jan Bugajski, proboszcz w Krasocinie. W młodych latach uczył się w gimnazjum klasycznym w Kielcach, a następnie dzięki funduszom uzyskanym podczas zbiórki pieniężnej zorganizowanej przez ks. Walentego Khauna, proboszcza z Minogi w powiecie olkuskim studiował w tamtejszym seminarium duchownym, które ukończył w 1878r. w czasie studiów w Akademii Duchownej w Petersburgu otrzymał Święcenia kapłańskie. Został adiunktem na tejże akademii, wykładał archeologię biblijną, liturgię, teologię moralną, uczył też śpiewu kościelnego. Po rewolucji lutowej i obaleniu caratu w 1917 uczestniczył w posiedzeniach Komisji Likwidacyjnej do spraw Królestwa Polskiego. Już po przewrocie bolszewickim (rewolucji październikowej) został 29 kwietnia 1919 mianowany arcybiskupem tytularnym Ochrydy. Jako najstarszy rangą przedstawiciel kościoła rzymskokatolickiego w Rosji Sowieckiej był dwukrotnie aresztowany w latach 1920 i 1921. Oskarżony o stawianie oporu wobec władzy sowieckiej w trakcie prowadzonej rekwizycji kosztowności należących do Kościoła. W roku 1923 sądzono go w Moskwie na procesie pokazowym, wraz z 14 innymi duchownymi został skazany na karę śmierci za „podżeganie do buntu poprzez zabobony”. Pod naciskiem światowej opinii publicznej i po ostrzeżeniu ze strony rządu polskiego wyrok zamieniono na 10 lat więzienia. W 1924 wydalono go ze ZSRR do Polski. Arcybiskup Jan Cieplak, wspólnie z innymi kapłanami położył kamień węgielny pod budowę Dąbrowskiej Bazyliki. W kwietniu 1924 został odznaczony w Warszawie odznaką wojskową za wybitne zasługi czcigodnego pasterza w Rosji w okresie 1917–1919. Następnie wyjechał do Rzymu, gdzie zamieszkał w Kolegium Polskim i przebywał do drugiej połowy 1925, odznaczony Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski. Na prośbę amerykańskiej Polonii udał się do Stanów Zjednoczonych, tam otrzymał zawiadomienie, że papież Pius XI mianował go 14 grudnia 1925 r. arcybiskupem wileńskim, nadmierna praca wyczerpała jednak nadwątlone sowieckimi represjami siły arcybiskupa. Po krótkotrwałej chorobie zmarł 17 lutego 1926 r. w Szpitalu św. Marii w stanie New Jersey nie objąwszy stanowiska w Wilnie. W 1952 z inicjatywy ks. Infułata Waleriana Meysztowicza rozpoczął się w Rzymie proces beatyfikacyjny Arcybiskupa Jana Cieplaka przed diecezjalnym Trybunałem Wikariatu Miasta Rzymu, jednak proces beatyfikacyjny wstrzymano wskutek poprawności politycznej niektórych watykańskich hierarchów i przyjętej wówczas polityki zbliżenia z Sowietami.

Towarzystwo Przyjaciół

Dąbrowy Górniczej

Towarzystwo Przyjaciół

Dąbrowy Górniczej

ul. Legionów Polskich 69     

41-300 Dąbrowa Górnicza

Strona główna | O nas | Usługi | Blog | Kontakt

Strona stworzona w kreatorze www WebWave © 2018